600 500 400 ~ 5 300 ö :i 100 o o 20 40 60 Zaman (dak) 80 Şekil 4. İlk H202 konsantrasyonuna bağlı olarakzamanla KOİ değişimi. Deneysel koşullar: pH =9; KOİ0 = 480 mg/L;t = 120 dak. 500 400 ◊ ◊ 300 ◊ 200 ◊ ◊ 100 • • • • ◊ ◊ ◊ • • • • o o 20 40 60 80 Zaman (Süre) 100 ◊ • 100 o KOİ (mg/L) • TOK (mg/L) ...,._ TOK/KOİ (-) 120 -+-O mg/L -e- 160 nıg/L l -+-320 mglL ~500 nıg/L ~610mg/L -tı-820 mglL 1 -+-960 mglL 1 ı ~) 290 mg/Lı -l580mg/L 7_3320 mg/L" 0,50 0,40 0,30 0,20 0,10 0,00 120 Şekil 5. Noniyonikyüzeyaktimf addeninfotokimyasal arıtmı sırasında TOK, KOİ ve TOKIKOİ oranındaki değişimler. Deneysel koşullar: TOK0 = 119 mg/L; KOİ0 = 475 mg/L;pH0 = 9.2; H2020 = 1020 mg/L (= 30 mM). Tablo 3. Değişken H20 2 konsantrasyonlarında elde edilen elde edilen KOİ giderim yüzdeleri giderim hızları ve verimleri, H20 2 tüketimleri. H20 2 Konsantrasyonu j (mg/L) KOİ Giderimi (%) H20 2 Tüketimi (%) ı o 0.002 9 o 1 160 0.003 10 94 1 325 0.006 31 90 1 495 o.oıo 43 89 1 610 0.013 57 86 1 815 0.020 70 92 1 1020 0.032 88 96 1 1290 0.031 83 82 1 1580 0.025 75 72 1 2315 0.020 67 57 - ~ İlk H20 2 Konsantrasyonunun Etkisi Şekil 4'te değişken I-12O2 konsantrasyonlarının KOİ giderim hızları üzerindeki etkisi gösterilmiştir. Doğrudan UV-C fotolizin etkisini görmek üzere H2O2 konsantrasyonunun sıfır olduğu CHP/in hiç eklenmediği) durumda yapılan deneyde KOİ gideriminin az olduğu dikkat çekmektedir. Artan oksidan konsantrasyonunun belli bir değere kadar KOİ giderimini olumlu yönele etkilediği, ancak belli bir konsantrasyondan sonra ortamdaki aşırı I-12Oı'in °OH radikali ile reaksiyona girerek (bkz. denklem (2)) oksiclasyon verimini önemli derecede düşürdüğü gözlemlenmiştir (Buxton ve v.d., 1988). Yukarıda verilen reaksiyona göre oluşan HOı° serbest radikali ele zincir reaksiyonlarını devam ettirir, ancak 0 OH radikaline göre daha düşük bir oksidan potansiyeline sahiptir. Bu nedenle arıtım performansını, başka bir deyişle KOİ giderim verimini arttırmak için H2O2 konsantrasyonunun uygun (optimum) bir değere ayarlanması çok önemlidir (Tuhkanen, 2004). Tablo 3'ten de görüldüğü üzere artan H2O2 konsantrasyonu ile KOİ giderimi önemli derecede kadar artmış (2.3 mg H2O2 başına 1 mg KOİ giderimi gözlenmiş), 30 mM (1020 mg/1) H2O2 değerinden sonra ise biraz azalmıştır. Bu sebeple en uygun I-12O2 konsantrasyonu 30 mM olarak seçilmiştir. TOK Giderimi Şekil 5'te optimum reaksiyon koşullarında (pH0 = 9; H2Oı° = 30 mM) TOK giderimi ve TOK/KOİ oranları sunulmuştur. TOK/KOİ oranı oksiclasyonun mineralizasyona oranını temsil etmektedir (Fiehn v.d., 1998). Bu oranın oksidasyonun boyunca artması beklenmektedir. Bunun nedeni olarak ise, fotokimyasal oksidasyon sırasında KOİ'nin TOK'tan daha hızlı azalması gösterilebilir. Şekil 5'te de anlaşılacağı üzere TOK/KOİ oranı t = O anında 0.25 değerinden 2 saat sonra 0.39 değerine yükselmiştir. SU VE ÇEVRE TEKNOLOJİLERİ• SAYI 6 @!]
RkJQdWJsaXNoZXIy MTcyMTY=